Mediawijsheid in het VO

Een veelheid aan berichten die in media van over de hele wereld verschijnen en die (onafhankelijke) fact checkers groepen uit de hele wereld op hun waarheid gecontroleerd worden.

Gehaaide investeerders, rechtse oproerkraaiers en moedwillige intriganten werken vanuit Nederland aan nepnieuws dat een pro-Kremlin-narratief versterkt. Juist in een vrije samenleving zorgt dat voor kwetsbaarheid en een duivels dilemma.

Hoe kan digitale innovatie de journalistiek redden? Het is tegenwoordig steeds moeilijker om de betrouwbaarheid van nieuwsberichten en nieuwsbrengers in te schatten en om een gefundeerde mening te kunnen vormen. Hoe is dit zo gekomen, wat kunnen we hiervan leren en hoe kan digitale innovatie de geloofwaardigheid helpen te versterken? ECP en Beeld e

Zoals je in het artikel van gisteren lezen kon, verlangt de overheid nu van de sociale netwerken dat zij optreden tegen haatspraak en nepnieuws. Daarbij rijzen toch wel enkele vragen.

Is het goed of slecht dat de overheid ingrijpt? Of moet het aan de sociale netwerken zelf overgelaten worden? Wij hadden het al eerder over de 'slippery slope', een sneeuwbal die van een helling afrolt en die je niet meer tegenhouden kan.

Van zelfregulering door de sociale netwerken, de eerste fase, zijn we al bij de volgende fase beland: de overheid grijpt in. En dan zitten we niet ver meer van censuur af. Wie bepaalt wat haatspraak is? Wat in het ene land als behorend tot een cultuur beschouwd wordt, zal in het andere als oproep tot haat of discriminatie beschouwd worden. Dat gaat van de vrouwonterende of seksistische taal in gangsta rap, tot het oproepen tot geweld tegen tegengestelde politieke groeperingen, iets waaraan zowel uiterst links als uiterst rechts zich schuldig maken.

Dat de grens tussen haatspraak verwijderen en censuur erg dun is, wordt bewezen door enkele incidenten. Zo vroeg Twitter aan een tachtigtal mensen om een spotprent over de Turkse president Erdogan te verwijderen. (1) Blanke suprmacisten worden door Twitter in de VS verwijderd (2), wat leidde tot de kritiek dat de Intifa-aanhangers wél vrij spel krijgen, alhoewel zij toch ook oproepen tot geweld. En in Duitsland werd een satirisch tijdschrift, Titanic, door Twitter Duitsland geblokkeerd, tot woede van de Duitse journalistenbond (3)

Trouwens, waar ligt de grens tussen het uiten van een vrije meningsuiting en het oproepen tot haat? Links en rechts hebben hun eigen visie. Moet je die kunnen uiten op Twitter of Facebook, zelfs als die van het middenpad afwijkt en naar het extreme neigt? Is vragen stellen bij de huidige aanpak van bepaalde problemen zoals de klimaatopwarming, en daarbij feiten aandragen die niet door andere media vernoemd worden, 'nepnieuws'?

Moeilijke vragen, en we zijn, zoals ze het in Antwerpen zeggen, "nog niet aan de nieuwe patatjes". Maar de eerste pas is gezet op de slippery slope, en we kunnen niet meer terug. De sneeuwbal is aan het rollen.

 https://www.ad.nl/binnenland/erdogan-opent-jacht-op-nederlandse-twitteraars-die-spotprents-posten~a56bfa24/

https://www.bloomberg.com/news/articles/2017-12-19/twitter-bans-some-white-supremacists-and-other-extremists?utm_content=tech

http://media.tpo.nl/2018/01/03/twitter-duitsland-censureert-satirisch-tijdschrift-titanic-duitse-journalistenvakbond-woest-netzdg/

Dit artikel is afkomstig van www.netties.be ; d.d. 09-10-2018

Gehyperboliseerd
De manier waarop Ethics: A Journalist’s Way de speler dwingt morele keuzes te maken lijkt voor Nederlandse journalisten op het eerste gezicht misschien wat overdreven. Hoewel ook Nederlandse journalisten te maken kunnen krijgen met een tegenwerkende overheid en criminelen die niet zo malen om een mensenleven meer of minder, zijn de gevolgen van je keuzes wat extreem. Maar voor journalisten in regimes die zich in de richting van een dictatuur bewegen, komt de game al wat dichter bij de realiteit.

Hoewel Ethics: A Journalist’s Way een game blijft en de gevolgen van journalistieke keuzes in die hoedanigheid overdrijft, laat het wel zien hoe moeilijk het voor journalisten in een dictatuur kan zijn om ethisch de juiste keuzes te maken. Precies het doel van student Aktaş. “Ik zag de problemen van journalisten in Turkije en de rest van de wereld. En ik ontwikkelde deze game om mensen over die problemen te vertellen.” Opzet geslaagd.

Moet je de game als journalist gespeeld hebben? Niet per se. Maar voor andere doelgroepen – zoals scholieren – kan Ethics: A Journalist’s Way een aardige idee geven van morele, journalistieke keuzes. Zij het wat gehyperboliseerd....

Is automated news recommendation a threat to content diversity, leading to audience getting trapped inside “filter bubbles”? Judith Möller, Damian Trilling and Natali Helberger, all of University of Amsterdam, with Bram van Es, of eScience Center, investigated the question through a statistical simulation. The authors used a sample of almost 22 000 news articles published … Continued

Dé gecureerde lijst met digitale hulpmiddelen die je absoluut niet mag missen als moderne journalist ...

Journalisten moeten tegenwoordig goed nadenken waar ze hun tijd aan besteden omdat de inkomsten in de journalistiek onder druk staan. Sommige online tools, apps en platforms helpen je tien stappen verder en andere kosten je alleen maar tijd. Daarom leek het de initiatiefnemers van De Journalisten-toolkit een goed idee om een gecureerde lijst bij te houden met de digitale hulpmiddelen die je absoluut niet mag missen als journalist.

Elke dag wordt er wel een nieuwe online tool, platform of app gelanceerd die relevant is voor het werk van journalisten. Door de stortvloed aan nieuwe producten is het echter bijzonder lastig geworden om de relevante tools te onderscheiden van de producten die alleen maar tijd slurpen.

Nederlandse kranten zijn twee keer zo ontvankelijk voor persmededelingen van non-gouvernementele organisaties als voor die van bedrijven.

Door: Maarten Keulemans 8 juni 2016, 02:00

Uitschieters zijn het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP) en de gratis kranten: van al hun nieuws over ngo's wordt ruwweg eenvijfde direct ingegeven door een persbericht. Van alle krantenberichten over bedrijven is slechts één op de twintig geïnspireerd door een persbericht.

Niet alleen haalt nieuws dat is ingestoken door de non-gouvernementele organisaties (zoals Greenpeace, WNF, Vluchtelingenwerk en Artsen zonder Grenzen) vaker de krant; de journalistiek gaat ook inhoudelijk meer mee met de standpunten van de ngo's, overigens meestal wel zonder die één op één over te nemen.

Monday through Friday, Scott Kleinberg’s alarm goes off at 5:30 a.m. The Chicago Tribune social media editor then begins combing the web for news and trends, catching up on anything that happened while he was sleeping. Kleinberg scrolls through tweets, Facebook posts and ChicagoTribune.